نفوذ کلام علی، او را سردار هور کرد/ هیچ کس شاهد شهادت هاشمی نیست شهبازی فرمانده تیپ 85 موسی‌بن جعفر گفت: هیچ کس ندیده شهید هاشمی عملیات استشهادی انجام دهد یا به اسارت برده شود، واقعیت این است هیچ فردی از لحظه شهادتش مطلع نیست و نباید درباره نوع شهادتش گمانه زنی کرد.

گروه حماسه و جهاد دفاع پرس ـ فاطمه همتی آذر: بهنام شهبازی فرمانده تیپ ۸۵ موسی بن جعفر(ع) و مسئول پروژه‌های دفاع مقدس دانشگاه امام حسین(ع)، تا نیم ساعت پیش از شهادت و مفقود شدن پیکر مطهر شهید "علی هاشمی" در کنار وی حضور داشته است. او  در گفت‌وگو با دفاع پرس، از زندگی و مجاهدت‌های شهید هاشمی و همچنین برخی گمانه‌زنی‌ها درباره نحوه شهادت وی گفته است.

شهبازی درباره دوست و هم‌رزم شهیدش علی هاشمی اظهار داشت: شهید علی هاشمی متولد اهواز است و در یک منطقه محروم به نام حصیرآباد به دنیا آمد. او دوران ابتدایی خود را همچون دیگر هم‌محلی‌هایش یک زندگی معمولی داشت، ولی به لحاظ هوشی از هم‌سن‌های خود بزرگ‌تر بود. این استعداد به نحوی بود که خانواده هاشمی باوجود قلت وسع مالی، می‌خواستند علی را برای ادامه تحصیل به خارج از کشور بفرستند.

فرمانده تیپ ۸۵ موسی بن جعفر(ع) اظهار داشت: شهید هاشمی چون در یک خانواده مذهبی بزرگ شده بود در جریان انقلاب، با جریان انقلاب همراه شده و در تظاهرات و راهپیمایی علیه رژیم طاغوت شرکت می‌‌کرد. او همچنین جزو اولین کسانی است که به عضویت سپاه اهواز در آمد و بعد تشکیل سپاه اهواز به‌عنوان مسئول تبلیغات سپاه حمیدیه مأمور شد.

وی بیان کرد: در آن زمان سپاه اهواز حالت کانونی داشت و از شهرهای دیگر، نیرو به این شهر اعزام می‌کردند تا به منطقه اعزام شوند. لذا برای راه‌اندازی سپاه حمیدیه، شهید هاشمی به این شهر اعزام شد و به فرماندهی سپاه حمیدیه منصوب شد.

 -، -، سردار محمد باقری، شهید علی هاشمی، سردار غلامرضا محرابی، -، -، -

مسئول پروژه‌های دفاع مقدس دانشگاه امام حسین(ع) ادامه داد: این شهید بزرگوار زمانی که فرماندهی سپاه حمیدیه را بر عهده داشت تصمیم گرفت به تحصیل در علوم اسلامی بپردازد. لذا حمیدیه را به مقصد اهواز ترک کرد. بلافاصله پس از بازگشت او به اهواز، جنگ آغاز شد و وی به محور حمیدیه برگشت. حمیدیه یکی از محورهای اصلی تهاجم دشمن به ایران بود. شهید هاشمی دوباره فرماندهی سپاه حمیدیه را به عهده گرفت و گروه‌های زیادی را از محله حصیرآباد اهواز را با خود همراه کرد و گروه خوبی را در شهر حمیدیه تشکیل داد.

وی اظهار داشت: شهید هاشمی بعد از مدتی "تیپ ۳۷ نور" را تشکیل داد. این تیپ، یکی از اولین تیپ‌های سپاه در نیروی دریایی در دوران دفاع مقدس محسوب می‌شود. تیپ نور چندین عملیات در محور کرخه ـ طرار انجام داد. عملیات ۱۶ دی، عملیات "الی بیت‌القدس"، عملیات "شهید چمران" و عملیات‌های "رمضان" از جمله عملیات‌هایی است که تیپ نور با فرماندهی علی هاشمی در آن حضور داشت. از آن زمان شهید هاشمی یکی از فرمانده تیپ‌های اصلی سپاه محسوب می‌شد.

شهبازی ادامه داد: بعد از عملیات "الی بیت‌المقدس" عراق عقب‌نشینی کرد و "تیپ ۳۷ نور" منحل شد. به همین دلیل علی هاشمی با تعداد زیادی از بچه‌های حمیدیه به سوسنگرد منتقل شدند و او خود فرماندهی سپاه سوسنگرد را به عهده گرفت.

وی بیان کرد: شهید هاشمی همزمان با آماده‌سازی جبهه "هورالهویزه"، گردانی را را متشکیل از بچه‌های پل سوسنگرد و بقایای "تیپ ۳۷ نور" ایجاد کرد و به عملیات "والفجر مقدماتی" اعزام کرد. ضمن اینکه قبل از عملیات "والفجر مقدماتی"، فرمانده کل سپاه خواسته بود یک تک حمایتی انجام شود و شهید هاشمی مسئولیت شناسایی این عملیات را یز به عهده گرفته بود.

فرمانده تیپ ۸۵ موسی‌بن جعفر(ع) تصریح کرد: پس از عملیات "والفجر مقدماتی" فرماندهی سپاه تصمیم گرفت از علی هاشمی در هور استفاده کند. لذا این شهید بزرگوار مأمور به شناسایی هور می‌شود. علی هاشمی با نیروهایی که در اختیار داشت وارد شناسایی هور شدند و قرارگاهی به نام نصرت ایجاد کردند. این قرارگاه تحت پوشش سپاه سوسنگرد مأمور به شناسایی هور می‌شود.

شهبازی ادامه داد: با فرماندهی شهید هاشمی در قرارگاه "نصرت" کار شناسایی و آماده‌سازی عملیات بدر آغاز شد. بعد از این عملیات وی برای پدافند جزایر خیبر با همکاری لشکر ۹۲ زرهی ارتش، قرارگاه مشترکی تشکیل داد که "قرارگاه خاتم ۴" نام‌گذاری شد. در سال ۶۶ نیز فرماندهی "سپاه ششم امام صادق(ع)" را عهده‌دار شد و لشکر ولی‌عصر(عج) و چندین تیپ و یگان استان خوزستان زیر وی قرار گرفتند.

وی بیان کرد: روز چهارم تیرماه سال ۱۳۶۷، متجاوزان بعثی، حمله‌ای گسترده و همه‌جانبه را برای بازپس‌گیری منطقه هور آغاز کردند. شهید هاشمی در آن زمان، در "قرارگاه خاتم ۴"، در ضلع شمال شرقی جزیره مجنون شمالی مستقر شده بود. در ساعت‌های آخر که عراقی‌ها همه در حال بازگشت هستند در منطقه هلی‌برن کردند و در این جریان شهید هاشمی حین عقب‌نشینی و یا در همان زمان طی حمله عراق به شهادت رسید. در حال حاضر هیچ‌کس اطلاع دقیق و موثقی از لحظه شهادت وی ندارد.

شهبازی که خود جزو کسانی که تا نیم ساعت آخر شهادت با شهید هاشمی بوده است، با رد برخی گمانه‌زنی‌ها درباره عملیات استشهادی یا اسارت علی هاشمی تاکید کرد: هیچ‌کس ندیده شهید هاشمی عملیات استشهادی انجام دهد یا به اسارت برده شود. همه برای ارتقای مقام این شهید بزرگوار در پی انتصاب عنوانی به این عزیز هستند ولی واقعیت این است هیچ فردی از لحظه شهادتش مطلع نیست و نباید درباره نوع شهادتش گمانه‌زنی کرد.

یادداشت‌های روزنوشت "سردار هور" منتشر می‌شود نویسنده کتب دفاع مقدس از انتشار کتاب «پنهان مثل هور» خبر داد و گفت:‌ این کتاب یادداشت‌های روزانه شهید علی هاشمی است که برای نخستین بار منتشر می‌شود.

به گزارش گروه فرهنگی دفاع پرس، حجت‌الاسلام والمسلمین محمد‌مهدی بهداروند نویسنده و راوی دفاع مقدس، از تألیف کتاب «پنهان مثل هور»‌ خبر داد و گفت:‌ این کتاب در واقع یادداشت‌های روزانه سردار شهید علی هاشمی است. این یادداشت‌ها روزنوشت حوادثی است که یک فرمانده در طول روز با آن‌ها برخورد می‌‌کند،‌ تصمیماتی که در جلسات می‌گیرد و...

وی با بیان این مطلب که تک تک این دست‌‌نوشته‌ها از آنجایی که متعلق به یک فرمانده عالی‌رتبه جنگ است‌، از اهمیت بسزایی برخوردار است، گفت:‌عمده این دست‌نوشته‌ها مربوط به عملیات خیبر و بدر است و ناگفته‌هایی از این دو عملیات در آن‌ها وجود دارد.

بهداروند تصریح کرد: این روزنوشت‌ها در اصل اسناد متقنی هستند،‌ که شهید هاشمی فارغ از مسائل سیاسی، تاریخ را با خود حمل کرده است، توصیف حوادثی که در مقطعی حساسی در جنگ اتفاق افتاده است.

نویسنده کتاب «زندان الرشید» با بیان این مطلب که در خلال این یادداشت‌ها نکات شیرینی نیز بیان شده است،‌ ادامه داد:‌ در یکی از این یادداشت‌ها به شیوه حضور جالب محسن رضایی در جبهه اشاره شده است،‌ او می‌نویسد،‌ ما در هور بودیم که محسن رضایی با یک وانت و یک نفر محافظ آمده بود، دشداشه پوشیده بود.

شهید هاشمی در برخورد با دشمنان هیچ‌گاه نترسید/ آخرین لحظه به هاشمی گفتم قرارگاه را عقب‌تر بیاورد دستیار و مشاور عالی فرماندهی معظم کل قوا گفت: سردار شهید «علی هاشمی» انسانی بسیار فکور و از نبوغ نظامی برخوردار بود؛ او کم ولی سنجیده سخن می‌گفت؛ همچنین از عکس گرفتن و مصاحبه فرار می‌کرد.

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، سرلشکر سید یحیی صفوی دستیار و مشاور عالی فرماندهی معظم کل قوا عصر روز پنجشنبه در مراسم یادواره شهید علی هاشمی که با عنوان «ناشناخته مثل هور» برپا شد، با تقدیر از دست‌اندرکاران برپایی این برنامه اظهار داشت: سلام مقام معظم رهبری را خدمت خانواده معظم شهدا به خصوص خانواده شهید علی هاشمی می‌رسانم.

وی در ادامه گفت: ما از مقام شهادت و شهیدان بی خبریم و ارزش های شهادت را نمی دانیم. شهادت میدانی الهی است که خداوند به افراد با لیاقت اعطا می کند.

وی تصریح کرد: اگر سردار علی هاشمی را بخواهم در یک جمله معرفی کنم، می گویم سرداری مومن، شجاع، خردمند و محجوب. قوت ایمان او در عبادت هایش و صبر و استقامتش از اول سال 58 تا انتهای جنگ می توانیم بشناسیم.

وی در وصف شهادت شهید هاشمی افزود: او را در برخورد با دشمنان هیچ‌گاه نترسید و سستی به خرج نداد. در سال 62 و در عملیات خیبر، در جزایر مجنون دشمن یک میلیون گلوله ریخت و جزایر شمالی و جنوبی مانند گهواره تکان می‌خورد ولی هیچ یک آن جا نترسیدند.

وی تاکید کرد: سردار هاشمی بسیار انسان فکوری بود و از نبوغ نظامی برخوردار بود. کم سخن می گفت، ولی سنجیده حرف می زد. او همچنین از عکس گرفتن و مصاحبه فرار می کرد.

وی با بیان اینکه او انسانی بسیار محجوب بود، بیان داشت: وقتی او به فرماندهی سپاه ششم منصوب شد، کلید اتاق خود را تحویل جانشینش سردار گرجی زاده داد و حاضر نبود پشت میز بنشیند و می گفت هرکس می خواهد من را ببنید به جزایر بیاید و جلسات با فرماندهان را آنجا برگزار می کرد.

وی تصریح کرد: شهید هاشمی هیچ‌گاه نسبت به کمبود امکانات و تدارکات با سردار رضایی و یا بنده زبان به شکایت نمی گشود و اعتراض نمی کرد. برخلاف برخی دیگر مانند اصفهانی ها که همشهری های ما بودند و برای گرفتن خودرو و تجهیزات قیل و قال می کردند، ایشان هیچ گاه اعتراض نمی کرد.

سردار صفوی در ادامه خاطره ای از شهید هاشمی نقل کرد و گفت: من آخرین دیدارمان را با این فرمانده دلاور می گویم. آخرین نقطه دو روز قبل از حادثه ای که عراقی ها هلی برن به قرارگاهشان کردند، او فرمانده قرارگاه بود و سردار گرجی زاده رئیس ستاد ایشان بود. ساعت زیادی پیششان بودم. تیرماه 67 آنقدر هجمه دشمن زیاد بود که گلوله ها و حجم آتش نمی گذاشت جلسه را درست ادامه دهم. موقعی که خواستم سوار خودرو شوم به آقای هاشمی گفتم قرارگاه را عقب‌تر بیاورد.

وی اضافه کرد: قرارگاه شناسایی شد، اما شهید هاشمی نمی خواست ضعف نشان دهد. می گفت اگر بخواهیم عقب بیاییم یگان ها نیز باید عقب بیایند و روحیه آن ها به هم می خورد. به هرجهت این آخرین دیدار ما با این شهید بود.

وی در بخش دیگری از سخنان خود، با بیان اینکه هشت سال دفاع مقدس، سال‌های قدرت‌نمایی ملت ایران است، اظهار کرد: امام بزرگوار ما 2 میلیون نیروی داوطلب به جبهه ها اعزام کردند. ما و عزیزان پاسدار موظف بودیم به دفاع از وطن؛ ولی بسیجی ها که موظف نبودند. همه از کرد و لر و ترک و عرب و بلوچ فارس به جبهه آمدند و جنگیدند.

وی تاکید کرد: شهیدان ما نه‌تنها متعلق به ایران که متعلق به جهان اسلام هستند. مبادا شهدا را در قالب های قومیتی به دیگران معرفی کنیم.

وی ادامه داد: خون شهیدان ما، خون ملت های مسلمان را به جوش آورده است. و الگوی رزمندگان سپاه بدر عراق و انصارالله یمن هستند. زنان ما و همسران و فرزندان شهدای ما هم الگوی ملت کشورهای اسلامی هستند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: امیدوارم بتوانیم شهدا را بشناسیم و بشناسانیم؛ به ارزش‌ها و اعتقادات آنان وفادار باشیم و راه آنان را طی کنیم.

دوست و همرزم سردار شهید "علی هاشمی" گفت: دستور عقب‌نشینی آمد و قرار شد قرارگاه را خالی کنیم. با تدبیر فرماندهی افراد اضافه و اسناد و مدارک و خودروها را به عقب فرستادیم. یک دفعه چندتا از بچه ها، دوتا اسیر عراقی آوردند که از گارد ریاست جمهوری بودند. ما نیز فقط یک آمبولانس داشتیم که علی هاشمی دستور داد...

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، سردار گرجی زاده فرمانده سپاه حفاظت انصارالمهدی و از همرزمان سردار شهید "علی هاشمی" در همایش "ناشناخته مثل هور" بیان داشت: خصوصیت ممتازی که شهید هاشمی داشت و باعث مظلومیتش شد، گمنام بودن این شهید بود. امروز مصادیق آن سخت پیدا می‌شود. چون حتی ما که زنده ماندیم گاهی لاف می‌زنیم.

وی در ادامه به ذکر خاطره ای پرداخته و گفت: جنگ در 31 شهریور 59 برای کتاب و تاریخ شروع شده است اما برای ما از یکسال قبل شروع شد و اولین حضور ما در مناطق جنگی هشت ماه قبل از شروع جنگ بود. اولین جایی که شهید دادیم در پاسگاه ژاندارمری خین در لب مرز در مردادماه 59 است و در شهریور سال 59 کلی از دوستان من شهید شدند و یکی دوتای آن ها اسیر شدند؛ در حالی که هنوز جنگ هم شروع نشده بود.

سردار گرجی زاده با اشاره به تئاتری که در این مراسم اجرا و طی آن گفته شد برخی پس از مفقود شدن شهید هاشمی گفتند وی وطن فروشی کرده، تصریح کرد: طبیعی است کسی که گمنام است خیلی از فضائل او پنهان است. شاید هم تک و توکی آدم بی تقوا پیدا شوند و بگویند این شهید چه کار کرده است. عیب ندارد. شاید هم عده قلیلی ابهاماتی را نسبت به او مطرح کنند، ولی به این غلیظی که در نمایش نشان دادند که کسی شهید ما را به خیانت و یا وطن فروشی کند نبوده است.

وی درباره اینکه چرا تا سال ها هیچ اسمی از شهید هاشمی نبود، بیان داشت: همه بعد از عقب نشینی از جزیره تا زمان دستگیری صدام روی یک موضوع متفق بودند که اسمی از شهید علی هاشمی نیاید. چون این احتمال وجود داشت که او در زندان های عراق باشد. عراق پلیدی که یکی از خلبان های ما را بیش از 20 سال نگه داشت برای اینکه نمی خواست به اسارت او اعتراف کند. برای همین می گفتند حرفی از علی هاشمی نزنید و اگر می زنید بگویید شهید شد، همین.

دوست و همرزم شهید هاشمی ادامه داد: می خواهم بگویم که من نیز که در آن زمان اسیر شدم، جرات نمی کردم چیزی بگویم. وقتی در بازجویی های بعد از 4 ماه اسارت خیلی من را شکنجه کردند، لاف آمدند که علی هاشمی اسیر شده و همه چیز را راجع به سپاه ششم گفته است. بعد از مدتی دوباره من را زدند که بگو علی هاشمی کجاست. آن موقع خیالم راحت شد که او اسیر نشده است. بعدها عراق عکس او را به اردوگاه ها برده بود. هیچ کس او را نمی شناخت چون علی هاشمی آدم رادیو و تلویزیونی و معروف نبود.
 
وی خاطرنشان کرد: شهید هاشمی در زمان جنگ هیچ وقت حاضر نشد جلوی دوربینی بیاید. در هیچ جلسه ای به گونه ای صحبت نمی کرد که خیلی خودش را نشان دهد، ولی مهمترین کارهای جنگ را انجام می داد. بنابراین من پیشنهاد می کنم که اصلا این موضوع را طرح نکنید. کسی که سال ها از او حرف نمی زدیم. روزی که در سال 69 من آزاد شدم، وقتی خانواده این شهید از من درباره وضعیت ایشان پرسیدند، من جرات نداشتم بگویم اسیر شده یا شهید. گفتم نمی دانم ولی بهتر است همه فکر کنند او شهید شده است. چون اگر شهید هاشمی اسیر می شد آدمی نبود که عراقی ها او را زنده نگهدارند. عراقی ها ضربات جدی از علی هاشمی خورده بودند.

سردار گرجی زاده در ادامه به ذکر خاطره ای برای جوان ها پرداخت و گفت: شهید هاشمی 17 ساله بود که در انقلاب نقش داشت. 19 ساله فرمانده شد. 25 ساله فرمانده ده ها یگان رزم شد و 27 سالگی شهید شد و 49 ساله بود که به وطن برگشت. من سال چهل و نهم عمر شهید هاشمی را گذاشته ام جشن تولد علی هاشمی. چون آن روز بود که ما جرات کردیم حرف بزنیم و محسن رضایی برای اولین بار گفت ایشان فرمانده قرارگاه سری نصرت بودند. هیچ کسی جرات نداشت قبل از این حرفی بزند. چون همه کسانی که با شهید در جزیره بودیم حدودا 10 نفر می شدیم. بعضی اسیر و بعضی شهید شدند، بعضی هم بعد از دو سه روز برگشتند ولی بنده این افتخار را داشتم که تا لحظه آخر کنار ایشان بودم. پرافتخارترین لحظه عمر من این بود که یک فرمانده را در خطرناک ترین لحظه ای که که می توان دید، دیدم.

وی تصریح کرد: او بسیار آرام بود. در یک قرارگاه در کنار یک جاده که پر از بوهای مختلف شیمیایی که زده بودند و سنگرها را هم زده بودند، بودیم. در این وضعیت به شهید هاشمی نگاه کردم دیدم چهارزانو نشسته و با بی سیم با برادری صحبت می کند که بچه های تیپ 48 را به عقب آوردی؟ کسی نمانده آنجا؟ زودتر همه را به عقب برگردان. این حرف ها را می زد، ولی آرامِ آرام. به قول امروزی ها استرس نداشت. گفتم حاج علی به نظر توی کیانپارس نشسته ای. چون خانه اش در کیانپارس اهواز بود. خیل آرامی. گفت مگر چیست؟ بالاخره ما باید اینجا باشیم تا خیالمان راحت شود.

مادرشهید هاشمی می گوید: بعد از انقلاب هم مرتب در برنامه های انقلابی شرکت می کرد تا اینکه یک روز گفت: می خواهم به سپاه حمیدیه بروم، هم برای اینکه دوران خدمت سربازی ام را بگذرانم و هم به سپاه ملحق شوم. مادر شهید با بغضی عمیق گفت: “رفت” و پس از مکثی کوتاه می گوید: هر چند وقت یکبار می‌آمد، من خیلی نگران بودم ولی او همیشه مرا در آغوش می گرفت و می بوسید و سعی می کرد مرا از نگرانی در بیاورد، ابتدای جنگ بود و ما در منطقه حصیرآباد زندگی می کردیم . یک روز آمد و گفت: مادر برای امشب شام مفصلی درست کن و تمام خواهران و برادرانم را دعوت کن، می خواهم همه دور هم باشیم. آن شب بیش از همیشه با من نشست و مدام مرا می بوسید. نگاهش طور دیگری بود، انگار به او الهام شده بود که می‌خواهد برای همیشه از بین ما برود . به اینجا که می رسد ، خطوط چهره مادرانه و غمگینش سکوتی را به ما و مجلس تحمیل می کند .

اما خواهر علی كه یك سال از او كوچكتر است هم صحبت های جالبی دارد:" شهید حاج علی هاشمی در تاریخ 10/6/1340 در منطقه عامری شهرستان اهواز به دنیا آمد و در سال 1367 به اسارت گرفته شد که مفقودیت وی در همان سال در 4 تیر اعلام شد و در سال 1382 در فروردین ماه از سپاه تهران درجه شهادت وی اعطا شد. حاج علی پاره تن من بود. ما برادر و خواهر، خیلی به هم وابسته بودیم و ارتباط تنگاتنگی داشتیم. او قبل از جنگ دیپلم گرفت و در همان زمان در دانشگاه علوم پزشکی موفق به درجه قبولی شد ولی از ورود به دانشگاه انصراف داد و به جبهه رفت. وی به عنوان پاسدار به سپاه حمیدیه رفت، ولی به وصیت سردار علی نظر آقایی فرمانده سابق سپاه حمیدیه که قرار شد پس از شهادت وی حاج علی جانشین او شود، به این سمت منصوب شد. ایشان فرمانده سپاه ششم امام جعفر صادق خوزستان بود. حاج علی از هر نظر زبانزد خاص و عام بود. برای مادر فرزندی رشید، برای خواهرانش برادری کریم، برای فرزندانش پدری عظیم و برای مردم ایرانش فرماندهی قوی و جسور بود. حاج علی چند شب قبل از مفقودیت خود عکسش را به عکاسی برده و به تعداد خواهرانش چاپ و قاب گرفته و هر شب به خانه یکی از خواهران می رفته و یکی از قاب عکس‌ها را به عنوان یادگاری به آنها می‌داد و در آخر خواهر حاج علی با چشمانی اشک آلود گفت : ما به داشتن چنین برادری افتخار می کنیم و آرزو می کنیم که همیشه روحش شاد باشد و از ما راضی ."

 سمیه اهوازیان همسر شهید علی هاشمی است :" سمیه اهوازیان متولد 1340 هستم. در سال 1362 با سردار ازدواج کردم و ضمنا من و سردار حاج علی با هم دختر و پسرخاله بودیم. یک پسر به نام حسین و یک دختر به نام زینب ثمره این ازدواج بود. دقیقا 5 سال با حاج علی زندگی کردم . "

وقتی از او می خواهیم در مورد اخلاق علی بگوید:" از اخلاق شهید گفتن مقاله کاملی می طلبد. اما چیزی که در او بسیار متمایز بود، تبسمی بود که هنگام آمدن به خانه هدیه همیشگی او بود. او همیشه مهربان، فداکار، متین، صبور و با خدا بود؛ و زبان من قاصر است از بیان محبت‌ها و فداکاری های او. وقتی شهید به خانه می‌آمد و زنگ خانه را می‌زد بچه ها از نوع زنگ زدن وی متوجه می شدند که پدرشان آمده و هر دو با هم می دویدند تا در را باز کنند، اما حسین که زرنگ‌تر بود زودتر در را باز می کرد و زینب ناراحت می شد و گوشه‌ای می‌نشست، وقتی علی دلیلش را پرسید و متوجه موضوع شد، از آن وقت، هر بار این اتفاق تکرار می شد، شهید بر می گشت و از حیاط بیرون می رفت و می گفت زینب باید در را باز کند و او با این کار زینب را بی‌نهایت شاد می کرد .

حسین و زینب هاشمی هر دو میوه این درخت تنومند می باشند. حسین متولد 1364 دانشجوی کامپیوتر و زینب متولد 1363 دانشجوی روانشناسی مرکز اهواز می باشد . زینب می گوید : من که آن زمان تنها یک تا سه سال بیشتر نداشتم، فقط صحنه های مبهمی در ذهنم وجود دارد. یادم می آید پدر از بیرون که می‌آمد من و حسین را به بستنی فروشی نزدیک خانه مان می برد و برایمان بستنی میوه‌ای می خرید و اینکه پدر یک ماسک شیمیایی داشت که همیشه او را به صورتش می زد و با ما بازی می کرد. من و حسین تا به حال با امید زندگی کردیم و تا آخر به امید برگشت پدر زندگی خواهیم کرد چون پدر در دل ما زنده است .(سایت شهید عبد عبیات)